Lucija Mrzljak
Lucija Mrzljak to ilustratorka i animatorka, której filmy “Szuma” oraz “Kąt” były pokazywane na wielu festiwalach na całym świecie. Podczas zeszłorocznej Etiudy&Animy jej animacja “Manifestacja geniuszu w czterech aktach” wyreżyserowana razem z Mortenem Tšinakovem, zapewniła jej nagrodę Grand Prix. W tym roku Lucija ponownie zawita na festiwalu, który odbędzie się w dniach 19-24 listopada w Krakowie.
Co pojawiło się pierwsze - miłość do rysowania, czy miłość do animacji?
Lucija Mrzljak: Zaczęłam rysować bardzo wcześnie, ale to chyba normalne w dziecięcym wieku. Kiedy miałam 7 lat ktoś pokazał mi, jak stworzyć prostą animację za pomocą flipbooka. Od tego momentu zaczęła się moja fascynacja tym, że moje rysunki mogą „ożyć”.
Twoje filmy i ilustracje pokazują, jak nieograniczona jest twoja wyobraźnia. Skąd czerpiesz inspiracje do swojej pracy? Czy masz jakiś określony system, który możesz zdradzić?
LM: Trudno powiedzieć, skąd pochodzą pomysły. Świat jest pełen fascynujących i skomplikowanych rzeczy, a kwestią jest tylko złapanie ich i ułożenie w nowe wzory. Wszystko może być inspirujące - życie codzienne, książki, muzyka, filmy… Często noszę ze sobą szkicownik, aby zapisywać pomysły i tworzyć rysunki.
Inspiracje książkowe:
Nie jestem pewna, czy mogłabym wskazać jedną książkę, która miała na mnie wpływ. Zawsze byłam zagorzałym czytelnikiem prozy i poezji, a różne książki inspirują mnie w różnych momentach. Ale niektórych autorów mogę wyróżnić. Gdy wracam do napisanych przez nich książek, za każdym razem odkrywam coś nowego. Tacy autorzy to na przykład Bruno Schulz, Bogumil Hrabal, Julio Cortazar, Virginia Woolf, Daniil Harms, Baudelaire.
Animacja to forma atrakcyjna dla każdej grupy wiekowej. Czy Ty chciałabyś poświęcić się określonemu targetowi? Czy w Twoich planach leży tworzenie w różnych gatunkach?
LM: Nie chciałabym ograniczać się do konkretnej grupy wiekowej. Mam nadzieję, że moje filmy będą interesujące dla każdego na świecie, bez względu na datę urodzenia. Może spróbuje innych technik w przyszłości.
Manifestacja geniuszu w czterech aktach, reż. Lucija Mrzljak, Morten Tšinakov
Inspiracje filmowe:
Jestem wielką miłośniczką kina. Tak często, jak to możliwe oglądam stare i nowe filmy, filmy eksperymentalne i animowane. W młodszym wieku byłam bardzo zafascynowana filmami Mayi Deren, Jana Svankmajera i braci Quay. Oglądając ich niezwykłą pracę, zapragnęłam studiować animację. W czasie studiów byłam pod ogromnym wrażeniem twórczości Koji Yamamury, Priita Pärna i Igora Kovalyova. Uważam też, że muzyka jest bardzo inspirująca. To dość abstrakcyjna forma sztuki, ale trafia bezpośrednio do wszystkich i jest ważna w tworzeniu określonych nastrojów w filmach.
Czy Twoim zdaniem można zajmować się animacją nie kończąc szkoły artystycznej? Co poradziłabyś początkującym twórcom, chcącym rozwijać się w tej formie?
Niektórzy wspaniali autorzy animacji nigdy nie studiowali w szkole filmowej. Takim przykładem są świetni estońscy animatorzy Priit Pärn i Chintis Lundgren. Nie ma idealnego przepisu na to, jak zostać dobrym filmowcem i nie ma gwarancji, że pewna szkoła filmowa może zmienić kogoś w odnoszącego sukcesy twórcę. Wszystko zależy od pasji, poświęcenia i ciężkiej pracy. Moim zdaniem najlepszą rzeczą na uniwersytecie jest spotykanie ludzi o podobnych zainteresowaniach, którzy mogą być bardzo inspirujący. Tworzenie profesjonalnych relacji opartych na przyjaźni, które mogą trwać długo po zakończeniu studiów, są zdecydowanie plusem tego etapu w życiu.
